Ingezonden bijdrage van Max van der Glas

Terug naar de vorige pagina <<

 

index ingezonden

Max.C.van.der.Glas (1938-2016)
(Natanya Israël)

index Max

Wie kent ze nog?

Vandaag eten wij rodekool en meteen schoot mij het liedje te binnen wat mijn moeder altijd zong als we thuis rodekool aten

Rodekool met krenten,
kost maar zeven centen,
zeven centen is niet duur,
oh wat zijn die krenten zuur.

Zo zijn er nog vele liedjes uit de "oude doos" die in de vergetelheid zijn geraakt, evenals de oude teksten, die onze moeders tijdens het schoonmaken of andere huishoudelijke arbeid zongen en waarvan de meesten smartlappen van de eerste orde waren, zoals, "Ach vader lief, toe drink niet meer", over soldaten uit de eerste wereldoorlog die niet terugkeerden naar hun geliefden, of het ongelukkige jongetje met het manke been, die hij had overgehouden aan het tramongeluk dat hem was overkomen, enz, enz.
De meeste kinderen vonden het verschrikkelijk als hun moeder deze liederen, lees smartlappen, met overtuiging en uit volle borst zongen. Het ergste vonden wij, mijn broer en ik, niet als ze zong, maar als ze de monoloog nadeed van "de metselaar die zijn ruggegraat gebroken had". Deze onfortuinlijke man werd ooit eens, gezeten op 'n handkar, door de straten gereden en riep dan met luiderstem, telkens weer, "Ik ben 'n ongelukkige metselaaaaaar,die zijn ruggegraat gebrooooooooken heeft, ik heb altijd hard gewerkt en nooit 'n dag overgeslaaaaaaaaagen" Mijn broer en ik blerden er dan zo hard mogelijk doorheen om haar maar te laten ophouden.
Zo ook de vele liedjes die werden gezongen tijdens het spelen op straat o.a. tijdens het hinkelen, tollen, bikkelen, maar bovenal tijdens het touwtjespringen. Hiervan zijn mij van een, de eerste twee regels bijgebleven.

Anna met de bochel kwam ik tegen.

De rest van deze onvolprezen tekst is mij ontschoten, helaas.
Wie ze nog weet, of andere teksten, verzoek ik mij te mailen met de tekst.
yoel86@012.net.il
Uiteraard werden er ook op verjaardagen en andere familie bijeenkomsten diverse liederen ten gehore gebracht door de diverse tantes en ooms, meestal als de kinderen al in bed lagen en de nodige "neuten" of "pikketanussies" naar binnen gewerkt waren. Zo boekte mijn tante Riek iedere keer weer succes met het lied van Ferdinand, die zijn handen niet kon thuis houden en zijn handen maar in haar handen moest laten rusten. Meestal werden de refreinen dan door de aanwezigen uit volle borst meegezongen.
Wat te denken van de vele liedjes uit de diverse revues, die b.v. in Carre, het Tip-Top theater, het Panopticum, Flora en in het Rembrandtpleintheater ten gehore werden gebracht, die gretig aftrek vonden bij het grote publiek en door iedereen gezongen werden.
Ook de vele straatmuzikanten hadden hun eigen reportoir en de teksten kende op den duur, iedereen uit z'n hoofd en werden dus trouw meegezongen of geneuried.
De orgelman die samen met zijn "manser" (diegene die met het centenbakkie liep) door de straten ging en vaak geholpen moest worden als zij het draaiorgel niet tegen en over de vele bruggen kregen. Zingen en dansen daarbij waren geen uitzondering.
Ja, het waren voor en ook kort na de 2e wereldoorlog slechte tijden, maar gezongen werd er in ieder geval wel, al was het maar om het leed en de armoede te vergeten.
 
Max.C.van.der.Glas.

 

Volledige tekst van "Anna met de bochel"

1.2.3.4.5.6.7,
Anna met de bochel kwam ik tegen ,
Op het glazen bruggetjes.
Ze keek in de kast.
Hoelaat of het was .
Tien uren wie zegt dat kleinduimpje.
Wat doe je daar, steentjes zoeken.
Wat doe je met die steentjes.
Huisje bouwen .
Doe je met die huisjes.
Kippetje inzetten.
Wat doen de kippetjes, eitjes leggen.
Wat doe je met de eitjes, opeten.
Wat doe je met de doppen, weggooien.

Op verzoek van Max heeft Dirk Buitenhuis gereageerd en de gehele tekst ingezonden. (red.)

omhoog 

Terug naar de vorige pagina <<