Ingezonden bijdrage van: Hans Muller

 
Terug naar de vorige pagina <<

 

index ingezonden

Pagina van Hans Muller

Mijn BSA - WDM20

Rivierenbuurt
Wat ik heb meegemaakt bij de Berlagebrug was op 7 mei, de intocht van die verkenningseenheid van de Polar Bears; ik was ook bij die schietpartij op de Dam. Op 8 en 9 mei was ik actief in mijn woonomgeving: oud West en centrum.
Zuidelijke Wandelweg: traditioneel onderdeel van zondagse fietstochtjes die voerden langs Zorgvlied (daar ligt veel familie) en vervolgens koffie bij het Kalfje.
En de Rivierenbuurt is inderdaad al een gigantisch onderwerp op zich; mijn connectie is dat ik van 1951 tot mijn diploma in 1955 op de MTS Dongestraat heb gezeten. Strenge school, directeur Koerts (die in de oorlog zonder tegenstribbelen lijsten met namen van 18 jaar en oudere leerlingen ten behoeve van de Arbeitseinsatz aan de Duitsers had verschaft) verbood bijvoorbeeld alle buitenschoolse activiteiten van de leerlingen zoals feestjes.
De firma Stam, die een kleine vestiging had op de hoek van de straat en via het "Stamraam" ons voorzag van bestelde boeken, tekenmaterialen en dergelijke, werd door hem gesommeerd een aankondiging van een klassenfeestje te verwijderen.
Enkele uitstekende leraren: "Ome Willem" van der Schrier (beton) en "Snor"Jellema (bouwkunde) waren populair.
Lange uren; 's-morgens de theorie, en de middagen waren gevuld met tekenen, practica (scheikunde, timmeren, metaalbewerking, heb nog steeds plezier van wat ik bijvoorbeeld van hr de Kleer heb geleerd) , landmeten, bouwkundige details schetsen in de buurt. Zelfs op sommige zaterdagmiddagen hadden wij "dienst". Toch wel goede school, al had zij niet de reputatie van bijvoorbeeld Haarlem; het was een goede basis voor mijn latere 41-jarige carrière bij een groot ingenieursbureau.
De school is later gefuseerd met een MTS in de Plantagebuurt; de naam evolueerde van MTS via HTS naar Hogeschool.
De Bevrijdingspagina heb ik overigens afgedrukt voor kinderen en kleinkinderen; dan zullen zij hopelijk iets begrijpen van het waarom ik tranen in mijn ogen krijg als ik deze beelden zie.

Deelname herdenkingsoptocht 7 mei 2005
Tja, mijn deelname aan de herdenking van 7 mei 2005. Ik ben zelf geen lid van Keep Them Rolling (KTR), wel van Club Wheels, een Brabantse club, heel gezellig, met hen ben ik in 2004 naar de herdenking in Normandië geweest. Ik meldde mij wel aan via KTR voor de herdenking, en kort voor het gebeuren viel het bericht van afgelasting in de bus en rauw op de maag.


Tijdens de herdenkingsoptocht van 7 mei 2005

Ik stuurde gelijk een stevige brief naar de burgemeester , dat ik "... met verbijstering ..." had kennisgenomen van dit besluit, en van de voorzitter van KTR hoorde ik later dat dit, mede geholpen had om de rit op 7 mei te organiseren, historisch gezien ook de enig juiste datum natuurlijk. Jammer dat het zo regende, de tramrails deden voortdurend aanslagen op je wegligging maar dat deed niets af aan het historisch gevoel. Mijn dochter heeft bij de Berlagebrug wat foto's gemaakt, maar van de Dam heb ik weinig van goede kwaliteit, daarom zouden die prentjes van 'William' mij zeer welkom zijn.


YouTube filmpje van Patrick Richter waarop ik de zien ben op de Berlagebrug.
De vermelde datum moet echter zijn 7 mei 2005

De motor is een 1942 BSA, model WDM20, een typische ordonnansmotor, in dezelfde klasse als de Norton 16H, de Ariel, de Matchless en de Triumph 3HW. Alleen was dit de meest geproduceerde Engelse legermotor, meer dan 120.000 rolden er van de lopende band. Zij zijn tot de zestiger jaren in gebruik gebleven, en daarom zijn er nog relatief makkelijk onderdelen voor te vinden. De bij het grote publiek meer bekende Harley-Davidsons werden veel meer voor konvooibegeleiding gebruikt, waren eigenlijk te zwaar voor het terreinwerk dat de Engelse motoren beter lag.


Mijn BSA, model WDM20, op 7 mei 2005

Ik ruilde hem als wrak in 1994 voor een oude BMW die ik in Suriname had gevonden; de restauratie nam meer dan 6 jaar in beslag, ook al omdat ik in die tijd nog veelvuldig in diverse buitenlanden vertoefde voor mijn werk. Maar eenmaal met pensioen kon ik met mijn technische knobbel aan de gang gaan. Gelukkig heb ik in de loop der jaren een fijne werkplaats opgebouwd, zodat ik het grootste deel van het werk zelf kon doen.
Van zelfstandig rijden komt niet zo veel meer, vooral de A-wegen zijn levensgevaarlijk voor deze trage motoren (maximum 70 km/h), maar in clubverband is het plezierig rijden in soortgelijk gezelschap.

Hans Muller
E-mailadres: viaconsu (ad) planet.nl

11 augustus 2008

omhoog

 

Terug naar de vorige pagina <<