Ingezonden bijdrage van Ellen Aleva - Weening

Terug naar de vorige pagina <<

 

index ingezonden

Nederland

Pagina van Ellen Aleva - Weening

E-mail: ellenaleva@upcmail.nl

Fotobijschriften:

  1. Mei 1958, Ellen in speeltuin Gaaspstraat.
  2. Burg. van Leeuwenschool.
  3. Mijn woonadres, Uiterwaardenstraat 102 II.
  4. Uiterwaardenstraat gezien vanaf Rijnstraat.
  5. Augustus 1953, bij de Wolkenkrabber met mijn moeder achter mij staand.
  6. Juli 1949, met mijn zuster in de Mirandabad.
  7. Juli 1949, ik op de Vrijheidslaan.
  8. April 1954, de Utrechtse brug.

" De vieze visboer "

Ik ben geboren 17 april 1948 in Amsterdam zuid, in de Uiterwaardenstraat 102, hoek Vechtstraat.
Wij woonden daar met vader, moeder en mijn zuster Raymonde, die 9 jaar ouder is dan ik.
Mijn ouders zijn daar in 1936 komen wonen. Dus er ligt een hele geschiedenis. Een Joodse vader en Duitse moeder.
22 jaar heb ik daar gewoond, daarna verhuisd naar Amsterdam noord, met heel veel heimwee liet ik mijn buurt achter.

Een geweldige jeugd heb ik er gehad en met mij nog zoveel andere.
Wij woonden op de hoek 2 hoog en konden de Vechtstraat aan beide kanten inkijken. Tegenover ons, op de hoek, zat banketbakker Renz. Hij had een hoge stem, zij een zware. In dezelfde rij zat Jamin en iets verder op de hoek van de Rijnstraat Simon de Wit.
Aan de andere kant van ons zat melkboer Beem, waar je muntjes kon kopen voor het gas en licht.
Wij woonden in het brede gedeelte van de Uiterwaardenstraat, daar stond voor onze deur een haringkar. Mijn ouders waren goede afnemers van hem, maar ik wilde nooit iets van hem eten. Uit mijn raam zag ik hem altijd tegen het waterpaaltje plassen en dan zonder zijn handen te wassen weer verder gaan met haring schoonmaken. In die tijd sprak je daar nog niet over met je ouders, dus ik liet het maar zo.

Ik weet ook nog de fietsenstalling in de Uiterwaardenstraat en iets verder zat door een poortje heen, mijn kleuterschool.
Mijn lagere school was op de Rivierenlaan, later de Pres. Kennedylaan. We zaten naast de Mirandabad en ik dacht me te herinneren dat het de Burg. Van Leeuwenschool was. Meester Kramer en Juffrouw Dekker. Hier heb ik nog een klassenfoto van.
Het valt mij op dat niemand die school noemt. De MULO (Bugenhage) in de Uiterwaardenstraat was de volgende school.

De Rijnstraat was nog niet geasfalteerd en de brug was er ook nog niet.
Alles was speelterrein voor ons. Ik kan me nog herinneren dat we bijna iedere winter gingen schaatsen, via de Amstel naar de Boerenwetering en onderweg rusten bij Koek en Zopie.
Het zwemmen in de Mirandabad was een verhaal apart. Jongens en meisjes gescheiden, maar de meisjes mochten wel bij de jongens, heel wat verkeringen zijn daar ontstaan.
Er woonde ook Bn`ers in buurt. Ad van der Gein (van het Coctailtrio) zijn dochter was een vriendinnetje van mij. En dan in het artistieke gedeelte in de Uiterwaardenstraat, waar allemaal kunstenaars woonden, zat Jan Wolkers, ook zijn zoon hoorde bij ons clubje.
Anneke Grönloh , in de Uiterwaardenstraat, Simon Vinkenoog en Willeke Alberti.
In de Gaaspstraat gingen we naar de speeltuin, wat een feest was dat altijd. Iedere woensdag en zaterdag was er een leuke club waar je naar toe kon gaan.
En dan de zomervakantie. Sporten in de oude Rai, allerlei leuke spelletjes werden er georganiseerd, later ging dat nog een aantal jaren door in de nieuwe Rai.
Het eerste asfalt in de Rijnstraat naar de Amstel toe, heerlijk rolschaatesen. De Thomaskerk, die ondanks mijn handtekening toch gesloopt werd. Na de kerk even een ijsje eten, volgens mij heette de ijssalon Stella, een echte Italiaan, hij zat naast de visman Hoogenbirk.
In de Trompenburgstraat had je een Joodse slager Cohen, onze slager.
Hoe meer ik schrijf, hoe meer ik me herinner.
Heel vaak ga ik naar de Rivierenbuurt, samen met mijn man, die ook een beetje verliefd is geworden op zuid, vooral op RAF, waar ik hem dan even achterlaat, hij genietend van alle mooie elektronica en ik loop alle plekjes af waar ik 22 jaar voetsporen heb liggen en waar ik dan heel bewust weer een stukje jeugd terug vind.

Het zou natuurlijk leuk zijn om weer wat mensen te spreken uit die tijd.
Want er is zoveel te vertellen over die buurt, waar natuurlijk heel veel leed is geweest, maar ondanks dat, een geweldige buurt om op te groeien.

Ellen Aleva - Weening, 04 september 2004.
ellenaleva@upcmail.nl

omhoog

Terug naar de vorige pagina <<

1

Vergroot

2

Vergroot

3

Vergroot

4

Vergroot

5

Vergroot

6

Vergroot

7

Vergroot

8

Vergroot