<< terug Verloren land
Zie ook het artikel:
Terug op het landje
|
VERLOREN LAND
Brandend zand en een verloren land
Wat Anneke Grönloh zong vervuld van pijn
ging niet over een vlucht door de woestijn,
maar over Amsterdams meest zuidelijke kant.
De sigaretten die we stiekem rookten.
Het kuilen graven dat ons nooit verveelde.
De fikkies de we dagelijks stookten.
De wedstrijden die we hier speelden.
Anneke woonde in de Uiterwaardenstraat.
Ze moet hebben gevoeld hoe op een dag
het land zou gaan verdwijnen dat daar lag,
omdat vrijwel alles ooit voorbijgaat.
Paul Gellings
8 april 2006 |