277 - De Zuidelijke Wandelweg in pastel

Het was een prachtige zomeravond verleden vrijdag. Ik was aan het werk op mijn zeilboot in de jachthaven aan het Nieuwe Meer. Een jonge vrouw was de bootjes in de prachtige zonsondergang aan het schilderen vanaf het witte bruggetje. Haar benen over de brugrand.

Schilderes Olena Prokopovich

Ik werd nieuwsgierig en ontdekte dat ze een unieke stijl van schilderen had. In haar portfolio ontdekte ik een pastel- en inkttekening die oude jeugd herinneringen terugbrachten van de Zuidelijke Wandelweg. Dit was ook geschilderd vanaf een brug. De brug over het einde van de Boerenwetering, aan de Amstel. Met het gezicht op de achterkant van de villa’s.

Gevreesde buurtagent
Net voor de brug is een stukje woeste waterkant waar wij als jongetjes stekelbaarsjes visten, zwommen en in de laatste dagen van de Tweede Wereldoorlog bouwden we daar ons vlot van de biscuitblikken die door de geallieerden gedropt waren. Ik was toen acht jaar. Door een eerdere bijdrage aan deze website kwam ik weer in contact met een oud vriendinnetje die in een van de huizen aan de Zuidelijke Wandelweg woonde. Ik zond haar een afbeelding van het schilderij en zij herinnerde een anekdote over de gevreesde buurtagent.

Schilderes Olena Prokopovich Zuidelijke Wandelweg

Hij belde een keer aan om haar moeder te waarschuwen dat de van Ommentweeling hele slechte vriendjes voor haar dochter waren. “Die gooien stenen van de brug!” Dat was dus hetzelfde bruggetje over de Boerenwetering. Als ik het me goed herinner was zijn naam Jansen. Een lelijke man, platte neus, lange zwarte lerenjas en leren laarzen. Hij patrouilleerde op een fiets met een zwarte bouvier. Hij kon opeens aankomen stuiven over het zandland als wij fikkie aan het stoken waren in het riet aan de Zuidelijke Wandelweg of op de Ringdijk. Ik weet niet meer wat we, mijn tweelingbroer Jan en ik, toen weer eens hadden uitgespookt maar onze moeder moest ons een keer uit het politiebureau aan de Pieter Aertszstraat komen verlossen, met haar ex-politieke gevangene identiteitsbewijs, waar Jansen ons had naar toe gesleept.
Joke, de vriendin van de Zuidelijkewandelweg, heeft al beslag gelegd op het schilderij. Zij komt het deze zaterdag, 31 augustus in ontvangst nemen op mijn afscheidfeestje van Olena Prokopovich de schilderes.

Olena Prokopovich
Olena kwam hier een jaar geleden van de Oekraïne. Ze heeft een website www://prokopovych.carbonmade.com met haar unieke schilderstijl van bekende plekjes in Amsterdam en omgeving.

Terug naar Amerika
Mijn afscheidfeestje is ter gelegenheid van mijn vertrek uit mijn geboorteland. Ik zeil weer terug naar Amerika van een vier jaar bezoek met de boot aan twintig Europese landen. Jansen heeft toch gelijk gekregen. Van mij is niks terecht gekomen. Al mijn aardse bezittingen bestaan uit en in een negen meter zeilboot, de Fleetwood. Maar één ding is zeker: dit blijft een van de mooiste plekjes langs de route van mijn al acht jaren lange rond de wereld zeiltocht. (U kunt de tocht volgen op http://www.cometosea.us)

Geweldige fijne herinneringen kwamen hier weer tot leven van een fantastische mooie jeugd in de Rivierenbuurt. Aan de rand van Amsterdam met de Amstel, het de Mirandabad, het zandland en de Zuidelijkewandelweg.

De Fleetwood

 

Jack van Ommen

 

Eerder ingezonden verhalen van Jack van Ommen leest u hieronder.

 

You have no rights to post comments