Gedicht: Leidseplein
Leidseplein Paul Gellings |
Fonteinen zo zilver dat de avond zwart-wit wordt als een foto van licht en van leven waarop de stad begint te bewegen mijn ouders weer jong gearmd onderweg naar restaurant Bali, een tafel aan het raam, kaarsverlichte pupillen, vlechtwerk van vingers en ringen treed ik dieper in deze foto dan tref ik na dwalen naar Zuid misschien ons oude huis waar een tante waakt over mij over het kind dat ik was – of logeer ik bij opa's en oma's? ik staar in de gloed van het overgordijn en kan niet zien of ik thuis ben – ik ben hier jaren later in een bloedrode bar met zicht op een plein verzilverd door water foto zwart-wit en bewogen ouders nog jong en verliefd avond in de stad zoals hun kind ver weg in Zuid ervan droomt |