Gedicht: Leidseplein



Leidseplein
Paul Gellings 

 

Leidseplein
Fonteinen zo zilver dat
de avond zwart-wit wordt
als een foto van licht en
van leven waarop de stad
begint te bewegen

mijn ouders weer jong
gearmd onderweg naar
restaurant Bali, een tafel
aan het raam, kaarsverlichte
pupillen, vlechtwerk van
vingers en ringen

treed ik dieper in deze foto
dan tref ik na dwalen naar
Zuid misschien ons oude huis
waar een tante waakt over mij
over het kind dat ik was
– of  logeer ik bij opa's en oma's?

ik staar in de gloed van het
overgordijn en kan niet zien
of ik thuis ben – ik ben hier
jaren later in een bloedrode
bar met zicht op een plein
verzilverd door water

foto zwart-wit en bewogen
ouders nog jong en verliefd
avond in de stad zoals hun kind
ver weg in Zuid ervan droomt