Ingezonden bijdrage van John de Vries

Terug naar de vorige pagina <<

 

index ingezonden

Canada

Pagina van John de Vries

 

DE GIJZELAAR

Waar gebeurd. Ik liep met een kennis langs het Rokin in Amsterdam, het was al bijna donker en wij hoorden in de duitse taal "Hilfe, Hilfe" wij keken en zagen twee handen boven water uitsteken. Ik ging op mijn buik, de kennis hield mij vast en wij haalden op die manier een Duitse Lufwaffe Offizier uit het water.
Hij was kennelijk bezopen, want hij zei dat er nog een ander persoon in het water lag en noemde drie verschillende namen. Wij keken, zagen niks en op dat moment kwam een matroos van de"Kriegsmarine" die nam de man mee.
Enkele dagen later hoorde die kennis van mij van een meisje op kantoor, dat de Politie van het bureau "Singel" naar twee hollanders zocht die een duitse officier hadden gered op het Rokin en dat er een beloning was voor ons en wij werden verwezen naar een "Oberfeldwebel" van de "Ortskommandantur" op het Museumplein.
Daar aangekomen werd ons ieder een bedrag aangeboden van Fl. 1000.00.
Echter weigerden wij de beloning maar vroegen om de vrijlating van een goede Vriend van ons die als "Gijzelaar" gevangen zat ergens op een kasteel in Noord Brabant. Zijn enige "misdaad" was dat hij een bestuurslid was geweest van de "Nederlandsche Unie" Daar kon de Oberfeldwebel niets aan doen en wij werden verwezen naar de "Sicherheidsdienst" in de Euterpestraat in Amsterdam, een berucht adres, waar menigeen niet vrij vandaan kwam. Ik vertelde het hele verhaal en had nu ook een bewijs "Bescheinigung" dat wij inderdaad de Duitse officier hadden gered.
Ook daar kon men ons niet helpen en werd ik gestuurd naar een bureau van de "S.S." in Den Haag. Men telefoneerde daar en het resultaat was dat ik moest gaan naar General Christiaansen, de opperbevelhebber van de duitse strijdkrachten in Nederland.
De Generaal ontving ons zeer vriendeljik een aangezien mijn kennis totaal geen duits sprak voerde ik het woord. De generaal vroeg of wij "Deutsch Freundlich" gezind waren en ik antwoordde dat wij in de eerste plaats Nederlanders waren. Ik vroeg de Generaal hoe HIJ het zou vinden als ZIJN land door een vreemde macht bezet zou zijn.
Hij vroeg waarom wij een Duitse Officier hadden gered uit het water en ik zei kalmpjes, dat als een MENS gered kan worden van de verdrinkingsdood, het geen rol speelt of het een Duitser of Nederlander of Engelsman is. Wij hadden als MENS onze plicht gedaan. En weer vroeg ik om de vrijlating van onze vriend die ONSCHULDIG als Gijzelaar gevangen zat. De Generaal antwoordde dat hij zou kijken wat hij kon doen enn het onderhoud was afgelopen.


TWEE DAGEN LATER WERD ONZE VRIEND VRIJGELATEN.

Denk er om mijn kennis en mijzelf waren geen helden, maar handelden als
MENS.
De vroegere "Gijzelaar" bleef mijn vriend tot aan zijn dood.

June 23rd 2005, John de Vries, Calgary, Alberta, CANADA


TUIG

Mijn verhaal over de bezettingstijd.

Op een avond tegen kwart voor tienen, liep ik op de "Amstellaan" Amsterdam Zuid en zag plotseling op een hoek een stel "landwachters" van de nsb staan.
Ook stonden er al jonge mannen tegen een muur, kennelijk gepakt door die schoften.
Wat moest ik doen ? Mij omdraaien zou het gevolg hebben dat ze mij beschoten want ze hadden (ouderwetse) geweren bij zich.

Ik stapte resoluut op hun af, vroeg gelijk "Heren hoe lang staat U hier al?"
"Waarom" was het antwoord. Ik zei "wel ik ben mijn verloofde misgelopen en mogelijk heeft U haar gezien, want ze droeg namelijk een kapstok bij zich".
Het tuig overlegde dit even met elkaar en hadden de betreffende "verloofde" niet gezien. Toen zei ik " Welbedankt, hoe laat is het?" Antwoord was:"
kwart voor tienen" en ik zei:"Wel dan mag ik wel hard lopen, want 10 uur moet iedereen binnen zijn"

En ik wandelde haastig weg nadat ik die ploerten beleefd gegroet en bedankt had.

John de Vries, Calgary, Alberta, CANADA, 30 mei 2005

e-mail: nethcan58@shaw.ca


TWEE KNAKEN 

Jaren geleden kwam ik aan vanuit Canada op Schiphol aan . Ik had al een huurwagen besteld en een kruier (die waren er toen nog) hielp mij met mijn koffers te dragen enz.
Ik vroeg aan de man :"Hoeveel krijgt U van mij?" en hij antwoordde:" Nou Meheer dat laat ik aan Uw beleefdheid over" En ik zei:" Dan heb je wel pech gehad, want ik ben niet erg beleefd, dus krijg je niet veel " Hij lachtte en zei: " Meheer ben U soms in Amsterdam geboren?"
Ik zei :"Jahoor en is twee knaken oke"? Hij pakte ze aan en zei "heel hartelijk dank Meheer, U ben toch een gulle Amsterdammer gebleven.

John de Vries, Calgary, Alberta Canada
Foodbroker@shaw.ca

 

omhoog

Terug naar de vorige pagina <<